De belastingrechtspraak gaat gebukt onder flutprocedures die – doorgaans op basis van ‘no cure no pay’ afspraken – worden aangespannen door bepaalde procesvertegenwoordigers. Het belang dat op het spel staat is vaak letterlijk enkele euro’s. Doel van de procedure is in de regel het verkrijgen van een proceskostenvergoeding en een immateriële schadevergoeding (ISV). Duurt een procedure lang genoeg dan worden rechtzoekenden hiervoor namelijk gecompenseerd via een ISV. En vanwege de grote werklast van de rechtspraak duren procedures soms lang. Een ISV wordt ook toegekend wanneer men geen gelijk krijgt van de rechter, lees: wanneer het beroep van de rechtzoekende ongegrond is. Voor sommige lieden is het aanspannen van flutzaken in het belastingrecht dus een verdienmodel.
In de zaak die leidde tot de uitspraak van de rechtbank Gelderland van 27 juli 2023 geeft de rechter een pijnlijke tik op de vingers aan de figuur die zich ten onrechte uit gaf als procesvertegenwoordiger. Lees hier mijn commentaar bij de uitspraak. Het commentaar is vandaag verschenen in het Nederlands Tijdschrift voor Fiscaal Recht. Bel gerust kantoor voor een nadere toelichting of voor overleg in een specifieke situatie.